Kluczowym momentem kampanii norweskiej z 1940 r. był desant aliantów w Bjerkvik. W ataku tym Legię Cudzoziemską wspierała Brygada Podhalańska.

Kawalerzyści często walczyli z czołgami na piechotę – czyli w tak zwanym spieszeniu. Do modelowej akcji tego rodzaju doszło jednej nocy za sprawą Krakowskiej Brygady Kawalerii gen. Piaseckiego.

W listopadzie 1941 r. w Afryce Północnej doszło do bitwy, w której siły brytyjskie zostały pokonane przez włoską 132. Dywizję Pancerną Ariete.

Jednym z „niewypałów” był atak na Davao, który nie przyniósł właściwie żadnych korzyści. Była to swojego rodzaju porażka, która w obliczu wielkich zwycięstw nie miała większego znaczenia strategicznego.

8 sierpnia 1944 r. oddziały 1. Dywizji gen. Maczka oraz kanadyjska 4. Dywizja Pancerna rozpoczęły atak pancerny na Falaise.

Tego dnia niemieckie bombowce przeprowadziły pierwszy zmasowany nalot na Londyn, zmieniając dotychczasową taktykę prowadzenia działań w bitwie o Anglię. 7 września 1940 roku rozpoczął się Blitz.

Górny Śląsk miał być jednym z ostatnich bastionów obrony III Rzeszy – nic dziwnego, iż cały region zamieniono w doskonale ufortyfikowaną, przygotowaną do odparcia ataku twierdzę. Armia Czerwona była jednak w stanie przełamać szaleńczy opór Niemców.

Jednym z pierwszych starć Wojny Obronnej była bitwa pszczyńska w dn. 1-2 września 1939 roku. Oddziały Wojska Polskiego zmierzyły się wówczas z nacierającym Wehrmachtem.

Historia bitwy w Zatoce Cesarzowej Augusty, która pozwoliła USA obronić desanty na Bougainville i była przykładem doskonałego wykorzystania radaru oraz przewagi, jaką na polu bitwy dawały osiągnięcia techniki.