Dosyć częstym widokiem na Dalekim Wschodzie podczas II wojny światowej byli japońscy oficerowie z mieczami. Były to miecze typu gunto, przypominające samurajskie katany.

Dwuosobowe tankietki Type 94 zostały zaprojektowane w 1932 roku zgodnie z ogólnoświatową modą na tankietki charakterystyczną dla pierwszej połowy lat 30-tych.

Sowieckie czołgi BT (BT-2, BT-5, BT-7) wyróżniały się dużą szybkością. W efekcie były one bardzo mobilne, a do tego posiadały znaczny zasięg.

Czołgi były ważnym elementem wojska Królestwa Włoskiego. Jednym z pierwszych był czołg lekki L6/40, produkowany w latach 1939-43.

Kłopoty w Afryce były jedną z głównych przyczyn, dla których Brytyjczycy zaprojektowali nowy czołg, zbudowany na bazie czołgu szybkiego (cruiser tank) Cromwell Mk VIII. W ten sposób powstał czołg Mk VIII (A30) Challenger.

Czołgi Cromwell (najczęściej w wersji Mk VIII Cromwell IV) zaczęły wchodzić do użycia w 1943 roku. Poza armią brytyjską zaczęły one trafiać między innymi do polskiej 1. Dywizji Pancernej.

Finowie nie mieli zbyt licznych własnych sił pancernych, toteż przejmowali zdobyczne czołgi radzieckie i wcielali je do służby. W przypadku BT-7 stosowali jednak manewr specjalny.

Myśliwiec pokładowy Grumman F4F Wildcat zadebiutował w walkach zbrojnych w 1940 roku. Do służby w US Navy był wdrażany wyjątkowo powoli. W pierwszym roku zamówienia wyprodukowano jedynie 22 samoloty.

Trwająca w Europie i Azji wojna, w 1940 roku wymusiła na Sztabie Generalnym armii australijskiej decyzję o budowie własnego czołgu. Armia australijska nie była gotowa do wojny w 1939 roku i przechodziła intensywną rozbudowę

Prekursorem działa Mk II była armata Mk I, która z kolei bazowała na dziale 18-funtowym, czyli o wyraźnie mniejszym kalibrze.