Włosi byli przeciwni niemieckiej agresji na Polskę, ale nie zdecydowali się otwarcie wystąpić przeciwko sojusznikowi. Okazywali Polsce życzliwą neutralność, która zaowocowała szeregiem praktycznych działań.

Jak z niemieckim desantem radzili sobie Polacy? Często dość dobrze, nawet jeśli aktywność wroga była dla nich zaskoczeniem. Jedną sytuację, w której pojmano niemieckich spadochroniarzy, opisał Stefan Gazeł w swoich doskonałych wspomnieniach.

Natarcie niemieckie udało się zatrzymać. Nagle jednak Niemcy cofnęli się, a nad Lwowem pojawiły się samoloty sowieckie. Radość żołnierzy polskich była zatem bardzo krótka. Ze wschodu nadciągała Armia Czerwona.

27 maja 1940 roku oddział żołnierzy z formacji Brandenburg – przystosowanej do działań specjalnych – otrzymał zadanie zapobieżenia otwarciu przez Belgów śluz na rzece Yser, co miało umożliwić wojskom niemieckim marsz na Dunkierkę.

Pakt Ribbentrop-Mołotow doprowadził nie tylko do podziału Polski i Europy Środkowej między III Rzeszę a ZSRR. Przyczynił się do upadku koncepcji, wedle której Niemcy wraz z Japonią mogły wspólnie zaatakować Związek Radziecki.

Po rozpoczęciu Wojny Zimowej w Terijoki powołano Ludową Republikę Finlandii. Była ona państwem marionetkowym, podległym w pełni Moskwie, a na jej czele stanął fiński komunista Otto Kuusinen.

Mundury odgrywały ważną rolę w służbie nazistowskiej ideologii. W jaki sposób kolorystyka i symbolika były wykorzystywane w wyposażeniu żołnierzy III Rzeszy w czasie II wojny światowej?

Los jeńców – po obu stronach – był często katastrofalny. Jeśli w ogóle udało się im przeżyć – a rozstrzeliwania były na porządku dziennym – trafiali do niewoli, gdzie wykonywali niewolniczą pracę. Pod tym względem określenie „wojna totalna” dobrze oddaje realia.

Wchodząca w skład 2. Korpusu Polskiego jednostka przebyła ciekawych szlak bojowy. Równie interesująca jest jej historia – 3. Dywizja stanowiła połączenie weteranów z SBSK i więźniów sowieckich łagrów.

Zastój na froncie wschodnim mógł być wynikiem nie tylko zatrzymania ofensywy, ale i nagłej zmiany warunków atmosferycznych. Pogoda była największym sojusznikiem Armii Czerwonej, ale i samych żołnierzy.