Giuseppe Bottai (1895-1959) – włoski polityk, działacz partii faszystowskiej, członek Wielkiej Rady Faszystowskiej.
Urodził się 3 września 1895 roku w Rzymie. W czasie I wojny światowej przerwał studia i zaciągnął się do armii. W trakcie walk został ranny i odznaczony medalem za męstwo. Po zakończeniu wojny rozpoczął karierę polityczną, skończył również studia prawnicze. Początkowo związał się z futurystami, by następnie wejść w skład szybko rozwijającego się ruchu faszystowskiego. Szybko stał się jednym z zaufanych współpracowników lidera ugrupowania, Benito Mussoliniego. Sympatię przywódcy zjednała mu także kariera dziennikarska, głównie na łamach propagandowego ,,Il Popolo d’Italia”. O jego silnej pozycji w partii świadczył wybór do Izby Deputowanych w 1921 roku. W październiku 1922 roku uczestniczył w udanym zamachu stanu. W czasie tzw. Marszu na Rzym faszystowskich bojówek Mussolini otrzymał misję sformowania nowego rządu, co zapoczątkowało ponad dwudziestoletnie rządy dyktatorskie duce. Bottai zasiadał w Izbie Deputowanych, ale długo musiał czekać na poważny przydział w strukturze partii faszystowskiej. W 1929 roku został ministrem korporacji. Stanowisko pełnił do 1932 roku. W tym czasie pisał również do gazety ,,Critica Fascista”, która w krytyczny sposób oceniała pracę partii. Na początku lat trzydziestych pełnił stanowisko szefa założonego przez siebie Narodowego Faszystowskiego Instytutu Ubezpieczeń Społecznych, a w 1935 roku na krótko objął funkcję gubernatora Rzymu. Zrezygnował ze stanowiska, by wziąć udział w wojnie przeciwko Etiopii. Tam został mianowany gubbernatorem Addis Abeby. Po powrocie do kraju był ministrem edukacji narodowej, przeprowadzając liczne reformy w duchu faszystowskiego wychowania młodzieży. Funkcję sprawował do lutego 1943 roku. Momentem zwrotnym w historii ruchu faszystowskiego było niewątpliwie zebranie Wielkiej Rady Faszystowskiej, która w dniach 24-25 lipca 1943 roku obradowała nad odwołaniem Benito Mussoliniego. Bottai ostatecznie zdecydował się wesprzeć wniosek Dino Grandiego i zagłosował przeciwko duce. W efekcie po utworzeniu marionetkowej, zależnej od Niemców Republiki Socjalnej Bottai został zaocznie skazany na śmierć za zdradę Mussoliniego i faszystowskich ideałów. Słusznie obawiając się pochwycenia przez faszystów i licząc się z możliwością osądzenia za dotychczasowego zaangażowanie w budowę totalitarnego ustroju, zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej. We francuskiej armii służył po przybranym nazwiskiem do 1948 roku, kiedy to powrócił do Włoch. Po ujawnieniu tożsamości został amnestionowany. Współudział w budowie faszyzmu we Włoszech wybaczono mu ze względu na ofiarną służbę w ostatnich latach wojny. Po powrocie nie pełnił już ważnych politycznych funkcji. Angażował się w działalność pisarską, głównie na łamach założonego przez siebie czasopisma ,,ABC” oraz ,,Il Popolo di Roma”. Zmarł 9 stycznia 1959 roku w Rzymie.
