Pierwsza Dywizja, polska i pancerna
Na polach Francji poszła w krwawy bój.
Prawom człowieka i Ojczyźnie wierna,
Poszła by spełnić obowiązek swój.
Poszły jej czołgi na krwawą rozprawę,
Na bunkry wroga, za krakowski gród,
Za Gdańsk, za Kutno oraz za Warszawę,
By wolnym był znów ich piastowski ród.
Pułki pancerne, strzelcy i dragoni,
W ogniu czołgowych i armatnich dział,
Poszli w ataku na francuskiej błoni,
Gdzie wróg w obronie twardym murem stał.
Z husarskim skrzydłem na swoim ramieniu
Poszli pancerni w stali swoich wież,
By w obcym kraju, lecz w Polski imieniu
Odnieść zwycięstwa pod Jort i Falaise.
Na polach Belgii i w murach Gandawy,
Gdy ich do boju wezwał wojny zew,
Za wolność innych i dla obcej sprawy
Oddali życie i przelali krew.
Poszli pancerni do Axel i Bredy,
By na swym szlaku niezliczonych dróg
Walczyć pod Emmen i na brzegach Ledy
I w Wilhelmshaven spłacić polski dług.
Pieśń o 1. Dywizji Pancernej została skomponowana po zakończeniu II wojny światowej. Nie mamy pewności co do dokładnej daty, jednak z pełną odpowiedzialnością stwierdzić można, iż Kowalski napisał ten tekst w 1945 roku lub nieco później. Melodię skomponował R. Rygiel. Pieśń jest wspomnieniem o żołnierzach gen. Stanisława Maczka walczących w ramach 1. Dywizji Pancernej. Jednostka ta przebyła ciężką drogę, przemierzając niemal całą Zachodnią Europę w zwycięskim marszu, który zakończono w niemieckim Wilhelmshaven. Warto przypomnieć, iż formowanie 1. Dywizji Pancernej rozpoczęto rozkazem Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego w dniu 25 lutego 1942 roku. W skład utworzonych sił wojskowych weszli żołnierze 1. Korpusu Polskiego przebywający w Wielkiej Brytanii. Dowództwo nad jednostką objął gen. Stanisław Maczek, który następnie prowadził swoje oddziały podczas walk o wyzwolenie Francji. Wraz z żołnierzami stoczył zacięty bój pod Falaise, zakończony połowiczną klęską wojsk hitlerowskich i zwycięstwem Polaków wspomaganych przez siły alianckie. Następnie 1. Dywizja Pancerna uczestniczyła w wyzwalaniu terenów francuskich, holenderskich i belgijskich, aby 8 kwietnia 1945 roku przekroczyć granicę niemiecką i wziąć udział w ostatniej kampanii II wojny światowej w Europie. Swój zwycięski marsz Polacy zakończyli mocnym akcentem, wyzwalając port Wilhelmshaven, w którym Maczek odebrał kapitulację sił niemieckich.
