Henry Crerar (1888-1965) – kanadyjski wojskowy, generał, dowódca 1. Armii walczącej w bitwie pod Falaise.
Urodził się 28 kwietnia 1888 roku w Hamilton. Karierę wojskową rozpoczął przed I wojną światową, uczęszczając do Royal Millitary College w Kingston. W czasie konfliktu walczył w Europie. Po powrocie do Kanady dokształcał się, kończąc m.in. Staff College oraz Imperial Defence College. Zdobyte doświadczenie na froncie oraz bogate wykształcenie umożliwiły mu awanse na stanowiskach sztabowych, jak również rozpoczęcie pracy w Royal Military College. Po rozpoczęciu II wojny światowej i zwiększeniu zaangażowania wojsk kanadyjskich w operacje w Europie i Azji Crerar został mianowany najpierw wiceszefem Sztabu Generalnego, a w 1940 roku Szefem Sztabu Generalnego. Był jednym z głównych planistów kanadyjskich operacji militarnych, odpowiadał za organizację wojsk oraz współpracę z sojusznikami. W 1941 roku objął dowództwo nad 2. Dywizją Piechoty, a następnie przejął 1. Korpus Kanadyjski. Jednostka trafiła na front włoski w drugiej połowie 1943 roku. Crerar dowodził nią z powodzeniem w czasie trudnego szlaku na północ Półwyspu Apenińskiego. W marcu 1944 roku został zmieniony przez gen. Burnsa, by przejąć dowodzenie nad sformowaną w Wielkiej Brytanii 1. Armią Kanadyjską. Kanadyjczycy, wspierani przez siły brytyjskie i polskie (1. Dywizja Pancerna pod dowództwem gen. Stanisława Maczka) wyruszyli na front w sierpniu 1944 roku. Alianckie dowództwo przydzieliło im zadanie rozszerzenia przyczółka w rejonie Caen, przełamania niemieckiego frontu i kontynuowania natarcia na kierunku wschodnim. W konsekwencji w dniach 12-21 sierpnia stoczono bitwę pod Falaise, która doprowadziła do rozbicia znacznej części wycofujących się sił niemieckich. Jesienią Crerar w czasie leczenia dyzenterii musiał ustąpić z pełnionej funkcji. Pod koniec roku ponownie przejął dowodzenie nad 1. Armią i uczestniczył w wygranych walkach w Lesie Reichswald oraz wyzwalaniu Holandii. Następnie Kanadyjczycy wkroczyli na terytorium III Rzeszy i uczestniczyli w ostatniej alianckiej kampanii ofensywnej na tym teatrze działań. Po zakończeniu wojny Crerar powrócił do Kanady. Mimo iż w 1946 roku przeszedł na wojskową emeryturę, angażował się w działalność dyplomatyczną. Zmarł 1 kwietnia 1965 roku.
