Tytuł – Asy myśliwskie Luftwaffe II wojny światowej
Rok wydania – 2021
Autor – Philip Kaplan
Wydawnictwo – Amber
Liczba stron – 303
Tematyka – przegląd wybranych biografii najważniejszych niemieckich asów myśliwskich, którzy zasłynęli liczbą strąceń maszyn wroga oraz nietuzinkową osobowością.
Ocena – 6/10
Do książki Philipa Kaplana zasiadłem z dużym apetytem. Muszę przyznać, iż jestem dużym fanem historii lotniczych. Przez wiele lat po prostu pochłaniałem publikacje na temat Polskich Skrzydeł. Na Luftwaffe patrzę oczywiście przez pryzmat narodowej przynależności, mając na uwadze, iż wielu niemieckich lotników zapisało czarne karty historii. Nie zmienia to jednak faktu, iż nastawiałem się na świetną czytelniczą ucztę (pozostając w klimacie metafor związanych z jedzeniem). „Asy myśliwskie Luftwaffe II wojny światowej” skończyły się, niestety, wyraźnym niedosytem.
Ten wynika bowiem z formuły, jaką przyjął autor. Prezentuje bowiem kilka życiorysów, narzucając na nie elementy historii niemieckich sił powietrznych. Rozwiązanie to samo w sobie nie byłoby złe, gdyby Kaplan był w nim konsekwentny i umiał odpowiednio wyważyć treści. Nie da się nie zauważyć, iż jego zainteresowania badawcze dotyczyły w największym stopniu Adolfa Gallanda. O ile Erich Hartmann czy Johannes Steinhoff załapali się jeszcze na całkiem solidne rozdziały, o tyle w przypadku Wernera Moeldersa i Hansa Marseille można mówić o bardzo ubogiej treści. A przecież nie są to postacie anonimowe. Marseille doczekał się nawet regularnej biografii zatytułowanej „Gwiazda Afryki”, która ukazała się w Polsce za sprawą Wydawnictwa Replika. U Kaplana zasłużył na ledwie 15 stron, z czego połowę wypełnia opis jednego ze starć powietrznych. Nie ma nic na temat jego ekscentrycznego stylu bycia, co przecież w takiej książce byłoby fantastycznym dodatkiem ukazującym w pełnej rozciągłości jego interesującą osobowość.
Książka faluje, bowiem rozdział poświęcony Gallandowi jest bardzo dobry. Galland pojawia się zresztą i w innych miejscach – jako komentator i swego rodzaju lotnicza wyrocznia. Teksty zostały napisane w bardzo dobrym stylu, autor przeplata opisy z licznymi wspomnieniami, zdaje soczyste relacje z walk. Widać, że czuje lotnictwo, jest pasjonatem. To zdecydowany plus, bo momentami czytelnikowi powinny się udzielić emocje. Tyle że Kaplan, zamiast być konsekwentny w utrzymywaniu tego poziomu, sam sobie szkodzi. Nie znajduję żadnego wytłumaczenia, dlaczego w rozdziale poświęconym Gallandowi zdecydował się na cztery strony (!) cytatów ze wspomnień alianckich lotników na temat zestrzeliwania bezbronnych wrogich pilotów ewakuujących się ze spadochronem. Co to ma wspólnego z Gallandem? Jaki to ma związek z Luftwaffe? Zrozumiałbym jeszcze, gdyby Kaplan przydzielił tyle miejsca niemieckim lotnikom. Nie, jego interesują Amerykanie albo Brytyjczycy. Przecież to bez sensu.
Niestety, nie jest to jednorazowy wyskok autora. Często odwołuje się on do tematów pobocznych, niezwiązanych z głównymi wątkami. Rozwadnia tym samym narracje i pisze książkę, która nie ma myśli przewodniej. Zastrzeżenia mam też do obiektywizmu Kaplana. Stroni od negatywnych ocen, rzadko potępia. Zaprezentowani przez niego piloci to zazwyczaj osoby ze sztywnym kręgosłupem moralnym, honorowi gladiatorzy. Wydaje mi się, że ich obraz jest nieco podkolorowany. Wszystko podsumowuje bardzo słabym rozdziałem o „innych pilotach Luftwaffe”. Całych dwóch. Jak zawsze, wszystko komentuje niezawodny Galland.
Nie zrozumcie mnie źle, książkę doczytałem do końca i momentami dała mi sporo radości. Była także bogatym źródłem wiedzy, choć niezbyt usystematyzowanej. Czy wrócę do niej w przyszłości? Jeśli będę potrzebował napisać coś o Gallandzie, na pewno. Poza tym wynotowałem sobie kilka ciekawostek, zwróciłem uwagę na szereg procesów zachodzących w trakcie wojny w niemieckich siłach powietrznych. Tyle znajomości z Philipem Kaplanem na ten moment mi wystarczy.
Recenzja „Asów myśliwskich Luftwaffe II wojny światowej„ powstała we współpracy z II wojna światowa TaniaKsiazka.pl.
Ocena: 
