Dywizja radziecka miała więcej ludzi, dział oraz broni pancernej. Finlandia – choć jej dywizje były znacznie uboższe – dysponowała jednak żołnierzami o wysokim morale, dobrze znającym teren walk.

U schyłku wojny z wielu niemieckich obozów koncentracyjnych wyruszyły tzw. Marsze Śmierci. Wspomnienia więźniów z tego okresu są po prostu wstrząsające.

Niemcy wymyślili stosunkowo prosty, ale niezwykle skuteczny sposób, by przeciwdziałać ucieczkom – wyciągali odpowiedzialność zbiorową i zabijali dziesięciu niewinnych więźniów za jednego uciekiniera.

Przeszli do historii jako fanatycznie piloci-samobójcy, którzy woleli wybrać śmierć niż niehonorową kapitulację. Zdecydowana większość zgłaszała się na ochotnika.

Nie byłoby współczesnych okrętów podwodnych, gdyby nie stulecia marzeń o zejściu pod wodę. Ludzkość przeszła długą drogę prób i błędów, które zaowocowały stworzeniem zagrożenia o trudnej do przewidzenia skali.

Celem I Korpusu Polskiego była obrona wybrzeży szkockich przed spodziewaną agresją niemiecką. Odpowiedzialni za budowę umocnień polscy saperzy mieli pełne ręce roboty…

Drezno stało się symbolem zniszczeń, jakie w czasie II wojny światowej dosięgły niemieckie miasta. Nie było jedynym celem zmasowanych nalotów, ale ze względu na skalę zniszczeń można je uznać za przypadek wyjątkowy.

Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich była już załadowana na okręty, które miały zawieźć Polaków do Grecji. W ostatniej chwili operację odwołano, a jednostka uniknęła pewnego rozbicia i niewoli.

Powojenna odbudowa miasta była symbolem podnoszenia się Niemiec z wojennej pożogi, ale i przyczynkiem do dyskusji na temat moralnych aspektów nalotów alianckich bombowców na niemieckie miasta.

Michael Sinclair był jednym z najbardziej pomysłowych uciekinierów z niemieckich obozów jenieckich. Choć większość prób kończyła się fiaskiem, jego upór (i dobór środków) był po prostu fascynujący.