Internowanie – oraz przejęcie przez wojsko węgierskie całej broni przyniesionej przez Polaków – stanowiło przykre przeżycie mogące definitywnie przekreślić słynną przyjaźń polsko-węgierską.

Por. Arsen Cebrzyński był weteranem, walczącym wcześniej na polskim i francuskim niebie. Dowódcy po prostu oznajmił, że zginie przed upływem miesiąca.

Do Maczka przybył z meldunkiem mjr Jan Łucki, dowódca 21. Batalionu Czołgów Lekkich, uzbrojonego we francuskie czołgi Renault R35 – miał ratować sytuację pod Zboiskami.

Często „przerabiano” na niszczyciele czołgów zdobyczne pojazdy zagraniczne. Jednym z efektów było powstanie Mardera III Ausf. M, zbudowanego na podwoziu czechosłowackiego czołgu  LT vz. 38.

Swoje momenty mieli także dowódcy Armii Czerwonej, którzy czasami potrafili wykorzystać sprzyjające im okoliczności. Jednym z tego przejawów była skuteczna taktyka zdobywania umocnionych fińskich wysp.

W czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku Niemcy używali różnych czołgów i dział samobieżnych. W wyraźnej większości były to konstrukcje niemieckie, lecz nie tylko. Zdarzały się pojedyncze włoskie czołgi M13/40.

22 sierpnia 1942 roku Brazylia wypowiedziała wojnę Państwom Osi – bezpośrednią przyczyną było zatapianie brazylijskich statków handlowych przez niemieckie i włoskie okręty podwodne.

17 września 1939 roku 10. Brygada Kawalerii płk Maczka walczyła w obronie Lwowa. Niemieckie oddziały w Zboiskach przecinały jednak bezpośredni szlak łączący oddziały 10. Brygady ze Lwowem. Dlatego też opanowanie Zboisk stało się głównym celem płk Maczka.

Japończycy w Chinach, zwłaszcza w porównaniu do miejscowej ludności, byli po prostu dobrze odżywieni. Typowa dzienna racja żywności ważyła ok. 1,5 – 2 kg (3,5 – 4,5 funta) i składała się z ryżu, jęczmienia, świeżego mięsa, ryb i warzyw.

Duże pole manewru mieli polscy strzelcy wyborowi. Zajmowali się oni m.in. niszczeniem niemieckich min samobieżnych Goliat, pojedynkami ze strzelcami wyborowymi strony przeciwnej oraz eliminacją nieostrożnych oficerów SS.