Czekamy ciebie, czerwona zarazo,
byś wybawiła nas od czarnej śmierci,
być nam Kraj przedtem rozdarłszy na ćwierci,
była zbawieniem witanym z odrazą.
Czekamy ciebie, ty potęgo tłumu
zbydlęciałego pod twych rządów knutem
czekamy ciebie, byś nas zgniotła butem
swego zalewu i haseł poszumu.
Czekamy ciebie, ty odwieczny wrogu,
morderco krwawy tłumu naszych braci,
czekamy ciebie, nie żeby zapłacić,
lecz chlebem witać, na rodzinnym progu.
Żebyś ty wiedział nienawistny zbawco,
jakiej ci śmierci życzymy w podzięce
i jak bezsilnie zaciskamy ręce
pomocy prosząc, podstępny oprawco.
Żebyś ty wiedział dziadów naszych kacie,
sybirskich więzień ponura legendo,
jak twoją dobroć wszyscy kląć tu będą
wszyscy Słowianie, wszyscy twoi bracia.
Żebyś ty wiedział, jak to strasznie boli
nas, dzieci Wielkiej, Niepodległej, Świętej
skuwać w kajdany łaski twej przeklętej,
cuchnącej jarzmem wiekowej niewoli.
Legła twa armia zwycięska, czerwona
u stóp łun jasnych płonącej Warszawy
i ścierwią duszę syci bólem krwawym
garstki szaleńców, co na gruzach kona.
Tekst za: http://www.tekstowo.pl
„Czerwona zaraza” była ostatnim wierszem napisanym przez Józefa Szczepańskiego przed jego śmiercią. Żołnierz Polskiego Podziemia, uczestnik Powstania Warszawskiego witał w ten sposób wkraczających do Warszawy czerwonoarmistów. Utwór stał się inspiracją dla wielu współczesnych twórców. W 2009 roku zespół De Press przygotował specjalny album upamiętniających członków podziemia niepodległościowego, głównie Żołnierzy Wyklętych. „Czerwona zaraza” została zaaranżowana w charakterystycznym dla grupy rockowym stylu, stając się prawdziwym antykomunistycznym manifestem.
