Tekst stanowi fragment książki „Granatowa załoga”.
‘W porcie Liverpool czekaliśmy dwa dni na statek, jaki mieliśmy konwojować, a którego ładowanie nie było ukończone. Tutaj w drugim dniu postoju przyszła jeszcze jedna z tych wiadomości, która może człowieka moralnie wykończyć. „Armia rosyjska przekroczyła nasze wschodnie granice”. Oficjalne ich komunikaty podały, że Armia Czerwona wkroczyła na terytorium Polski, aby nie pozwolić Niemcom na dalsze posuwanie się. Wydawałoby się dla normalnie myślącego człowieka, że teraz Armia Czerwona wraz z opierającą się armią naszą nie tylko powstrzymają Niemców, ale i ich wyprą. Azjatycki sposób myślenia jest jednak zupełnie inny. Czerwona armia wkroczyła z całą swą przewagą w ludziach i żelastwie, by zadać ostateczny cios w plecy i tak dobrze krwawiącym naszym żołnierzom.
Niemcy powstrzymali się sami – tak jak było przewidziane w układzie Ribbentrop–Mołotow. Wkrótce potem, już bez osłonek, Führer i towarzysz Stalin ogłosili bezczelnie, że rząd polski sam przez swoją politykę zlikwidował istnienie Państwa Polskiego. Rosjanie nie wypowiedzieli wojny Wielkiej Brytanii, więc Brytyjczycy nie przedsięwzięli żadnej przeciw nim akcji. Także faktem jest, że Rosjanie nie wypowiedzieli i nam wojny. Rosjanie z reguły nie wypowiadają wojny.
Ich akcja ogranicza się do uwalniania i oswobadzania. Oswobadzanie u nas zaczęło się od zagarnięcia naszej armii z całym przebogatym sprzętem. Szczególną opiekę rozciągnięto nad oficerami. Następnie oswobadzano masowo ludzi od ich własnych domostw i dobytku, żony od mężów, dzieci od rodziców, młode dziewczęta od dziewictwa i wreszcie setki tysięcy dusz uwolniono od ich doczesnych ciał.’
Bibliografia: Wincenty Cygan, „Granatowa załoga”.
Fotografia: wartownik z Armii Czerwonej pilnuje zestrzelonego polskiego samolotu PWS-26. Okolice Równego, wrzesień 1939 roku. Źródło WikimediaIWM, domena publiczna.
