W latach 1942-45 korzystano z niego jako czołgu „powietrznodesantowego”, transportowanego przez szybowce Hamilcar. Służył w brytyjskiej 6. Dywizji Powietrznodesantowej i wspierał jej spadochroniarzy.

Jednym z ciekawych pomysłów na kamuflaż był stosowany przez Brytyjczyków „Sunshade”. Zmieniał on czołgi typu Crusader… w ciężarówki.

Hełmy korkowe (niem. Tropenhelm) stanowiły element tropikalnego umundurowania Afrika Korps. Czy jednak zdobyły popularność w tej formacji?

Czołgi-miotacze ognia potrafiły być groźne, jeśli korzystano z nich zgodnie z przeznaczeniem. Zasięg miotanego ognia był na tyle duży, że stanowił spore zagrożenie dla zaatakowanej w ten sposób piechoty.

Samochody Morris, występujące w różnej roli, stanowiły cenne wsparcie dla Brytyjczyków w czasie kampanii afrykańskiej. Najczęściej pełniły role transportowe, rozpoznawcze lub jako lekkie samochody pancerne.

Radziecki czołg T-26 nie sprawdził się dobrze podczas ataku III Rzeszy na ZSRR w 1941 roku. Był już wtedy przestarzały. Wcześniej jednak był czołgiem niebywale skutecznym i nowoczesnym.

Valentine Mk III stanowiły, obok Matild i późniejszych Churchillów Mk IV-VII, jedne z najbardziej udanych brytyjskich czołgów piechoty.

Vickers Mk VI był aż do roku 1941 podstawowym czołgiem rozpoznawczym Zjednoczonego Królestwa oraz najlepszym wozem pancernym z rodziny pojazdów wywodzących się z tankietki Carden Loyd.

W czasie wojny w Afryce Północnej (1940-43) mobilność była kluczowa do odnoszenia zwycięstw. Stanowiła także duży atut wojsk Commonwealthu w walce ze znacznie wolniejszymi siłami włoskimi.

Czołgi te cieszyły się dobrą opinią w latach 30. i stanowiły towar eksportowy Czechosłowacji. Zostały zakupione przez Rumunię i zamówione przez Anglię – zlecenie nie doszło jednak do skutku z powodu agresji Trzeciej Rzeszy.