Hełmy korkowe (niem. Tropenhelm) stanowiły element tropikalnego umundurowania Afrika Korps. Czy jednak zdobyły popularność w tej formacji?

Czołgi-miotacze ognia potrafiły być groźne, jeśli korzystano z nich zgodnie z przeznaczeniem. Zasięg miotanego ognia był na tyle duży, że stanowił spore zagrożenie dla zaatakowanej w ten sposób piechoty.

Samochody Morris, występujące w różnej roli, stanowiły cenne wsparcie dla Brytyjczyków w czasie kampanii afrykańskiej. Najczęściej pełniły role transportowe, rozpoznawcze lub jako lekkie samochody pancerne.

Radziecki czołg T-26 nie sprawdził się dobrze podczas ataku III Rzeszy na ZSRR w 1941 roku. Był już wtedy przestarzały. Wcześniej jednak był czołgiem niebywale skutecznym i nowoczesnym.

Valentine Mk III stanowiły, obok Matild i późniejszych Churchillów Mk IV-VII, jedne z najbardziej udanych brytyjskich czołgów piechoty.

Vickers Mk VI był aż do roku 1941 podstawowym czołgiem rozpoznawczym Zjednoczonego Królestwa oraz najlepszym wozem pancernym z rodziny pojazdów wywodzących się z tankietki Carden Loyd.

W czasie wojny w Afryce Północnej (1940-43) mobilność była kluczowa do odnoszenia zwycięstw. Stanowiła także duży atut wojsk Commonwealthu w walce ze znacznie wolniejszymi siłami włoskimi.

Czołgi te cieszyły się dobrą opinią w latach 30. i stanowiły towar eksportowy Czechosłowacji. Zostały zakupione przez Rumunię i zamówione przez Anglię – zlecenie nie doszło jednak do skutku z powodu agresji Trzeciej Rzeszy.

Jednostki PzKpfw 38(t) stawały się popularne także w armiach sojuszniczych Rzeszy, w tym przede wszystkim w wojskach słowackich. W konstrukcji tego typu czołgów najistotniejsze okazało się podwozie, gdyż na jego podstawie zbudowano później skuteczne działa samobieżne, takie jak Marder lub Hetzer.

30 stycznia 1933 roku Adolf Hitler przejął władzę w Rzeszy. Zapowiadana militaryzacja armii niemieckiej nabierała od tej chwili rozpędu w związku z planowaną w przyszłości wojną i zapotrzebowaniem sił zbrojnych na pojazdy militarne.