Na skrwawionej ziemi
Pośród łez rozpaczy
Bomb wybuchy znaczą
Marszu młodych krok.
Nie zagaśnie nigdy
Żagiew gniewu,
Śpiewu
Nie zadusi mrok.
Za zniszczenie kraju,
Za straconą młodość
Nie szczędź, bracie, wrogom
W boju
Sił i kul.
Jest na krańcach znoju
Szczęścia ogrom,
Pachnie macierzanka z pól.
Tylu nas w szeregu
Luf i oczu pożar,
W biegu
Coraz mocniej
Bije łoskot serc.
Grzmijcie dawne bębny,
Wstańcie zorze,
Szturmem zwyciężymy śmierć
Wiersz ten był jednym z wielu utworów, do których następnie stworzono melodię i rozsławiono go przy pomocy śpiewu. Powstał w połowie 1943 roku, a w kilka miesięcy później wszedł w skład pieśni przedrukowanych w zbiorze przygotowanym dla partyzantów Armii Ludowej. W tym czasie AL stanowiła już pokaźną siłę na polskiej scenie partyzanckiej. Momentu włączenia utworu w skład zbioru nie doczekała autorka tekstu i melodii. Wanda Zieleńczyk, młoda partyzantka, która ideowo związała się z ruchem robotniczym, wspierając dążenia Polskiej Partii Robotniczej, została aresztowana 21 czerwca 1943 roku. W kilka tygodni później zginęła na warszawskim Pawiaku. Młoda artystka zasłynęła również jako autorka słów „Marsza Gwardii Ludowej”.
