Podczas Powstania warszawskiego Polacy korzystali z granatów, jakimi były tzw. „Filipinki”. Choć czasem niebezpieczne, stanowiły groźną broń.

Podczas desantu na Sycylii z lipca 1943 r., żołnierze US Army posiadali lekkie wyposażenie. Umożliwiało im ono szybki marsz naprzód, zgody z tzw. ‘taktem Truscotta’.

Po zakończeniu I wojny światowej, za sprawą czołgów Renault FT z Błękitnej Armii gen. Hallera, Polska stała się niespodziewanie 4 potęgą pancerną świata.

Gdy w październiku 1941 roku ogłoszono im, że najpewniej dojdzie do wojny z USA, Wielką Brytanią, Australią i Holandii, dowódcy japońskiej floty z trudem hamowali zaskoczenie i zaniepokojenie.

Przed amerykańskim desantem na Iwo Jimie z 19 lutego 1945 roku na Pacyfiku miało miejsce starcie powietrzne, w którym japońskie samoloty z Iwo Jimy dały się boleśnie we znaki Amerykanom.

Droga przez niemieckie szlaki zaopatrzeniowe na froncie wschodnim II wojny światowej była drogą przez błoto.

Jadąc konno, został zaatakowany przez radziecki myśliwiec Polikarpow I-16 nazywany „Szczurem”. Tyle że cudem udało mu się uciec.

Podczas walki z większymi okrętami największym atutem niszczycieli były ich wyrzutnie torped. Jedynie one pozwalały niszczycielowi na nawiązanie walki z potężniejszymi jednostkami.

Rosjanie, a wcześniej Sowieci twierdzą, że nigdy nie wypowiadają wojen. Zobaczmy, co na ten temat ma do powiedzenia polski oficer, Wincenty Cygan, który reagował na wkroczenie Armii Czerwonej do Polski w 1939 roku.

Początki koncepcji japońskich żywych torped – nazywanych kaitenami – miały miejsce już w czerwcu 1942 roku, po porażce Cesarskiej Japońskiej Marynarki Wojennej w bitwie pod Midway.