ORP „Orzeł” podczas polowania na okręty i statki przeciwnika korzystał ze swoich „uszu”, czyli hydrofonów. Jak one działały?

Czy polski niszczyciel był lepszy od pałacu? Służący na „Błyskawicy” Wincenty Cygan przekonuje, że pod pewnymi względami tak.

Polski monitor rzeczny ORP Horodyszcze patrolował wody śródlądowe II RP. W czasie wojny zasłynął z tego, że został dwukrotnie samozatopiony.

Na froncie wschodnim żołnierze często nie mieli spokoju nawet po śmierci. Pewien poległy żołnierz Wehrmachtu został nawet przez Sowietów użyty jako strach na wróble.

Włoski ciężki krążownik „Zara” był jednym z nowych okrętów Regii Mariny podczas II wojny. Choć wcześniej walczył w Hiszpanii, to nie zdołał przeciwstawić się brytyjskiej Royal Navy.

Aby przedostać się z Francji do Wielkiej Brytanii w 1940 r., gen. Stanisław Maczek został starszym strzelcem francuskiej Legii Cudzoziemskiej.

Stanisław Skalski już 1 września 1939 r. brał udział w swojej pierwszej akcji bojowej, w której zestrzelono niemieckiego Henschla Hs 126.

Na pokładzie niszczyciela ORP „Błyskawica” funkcjonowała wyjątkowo szybka poczta pantoflowa. Niestety, gorzej było z jej dokładnością.

1 września 1939 r. ORP „Błyskawica” płynęła w kierunku Wielkiej Brytanii, aby wspólnie z Royal Navy rozpocząć wojnę przeciwko III Rzeszy.

Podczas alianckiej inwazji na Sycylię z 1943 r. przeprowadzono pierwszy nocny desant spadochroniarzy w historii.