Ob’s stürmt oder schneit,
Ob die Sonne uns lacht
Der Tag glühend heiß
Oder eiskalt die Nacht
Bestaubt sind die Gesichter
Doch froh ist unser Sinn
Ist unser Sinn
Es braust unser Panzer
Im Sturmwind dahin
Mit donnernden Motoren
Geschwind wie der Blitz
Dem Feinde entgegen
Im Panzer geschützt
Voraus den Kameraden
Im Kampf steh’n wir allein
Steh’n wir allein
So stoßen wir tief
In die feindlichen Reihn
Wenn vor uns ein feindliches
Heer dann erscheint
Wird Vollgas gegeben
Und ran an den Feind!
Was gilt denn unser Leben
Für unsres Reiches Heer?
Ja Reiches Heer?
Für Deutschland zu sterben
Ist uns höchste Ehr.
Mit Sperren und Minen
Hält der Gegner uns auf
Wir lachen darüber
Und fahren nicht drauf
Und droh’n vor uns Geschütze
Versteckt im gelben Sand
Im gelben Sand
Wir suchen uns Wege
Die keiner sonst fand
Und läßt uns im Stich
Einst das treulose Glück
Und kehren wir nicht mehr
Zur Heimat zurück
Trifft uns die Todeskugel
Ruft uns das Schicksal ab
Ja Schicksal ab
Dann wird uns der Panzer
Ein ehernes Grab.
„Panzerlied” to bodaj jedna z najsłynniejszych wojennych pieśni niemieckich. Swoją sławę zyskała dzięki filmowi „Battle of the Bulge”, który zadebiutował na wielkim ekranie w 1965 roku. Jest to jedno z klasycznych dzieł kinematografii militarnej, a dla nas ma niebagatelne znaczenie ze względów muzycznych – niemieccy pancerniacy odśpiewali tam bowiem pieśń niezwykłą, niejako symbol Panzerwaffe, której historia sięga początków Wehrmachtu. W 1933 roku Kurt Wiehle, niemiecki żołnierz zafascynowany rozwijającymi się siłami pancernymi, postanowił zaadaptować melodię jednej z niemieckich pieśni i stworzyć słowa opowiadające o nowej cudownej broni i jej użytkownikach. Pieśń szybko zdobyła sobie popularność i stała się hymnem niemieckich pancerniaków. Brzmienie „Panzerlied” zadziwia do dziś, jej wymowa nie pozostawia wątpliwości – Panzerwaffe to potęga, a żołnierzom niemieckim niestraszny żaden wróg. W trakcie II wojny światowej przez długi czas utrzymywał się mit niepokonanego Wehrmachtu, jednakże każda legenda kiedyś musi się skończyć. Pancerniacy zaczęli odnosić porażki na froncie, ale ich pieśń przetrwała III Rzeszę i do dzisiaj wywołuje dreszcz emocji.
