Do boju o Polskę Ludową
stanęły kompanie BCh.
głos ziemi pobudkę bojową
gorącą i krwawą nam gra.
Nasz pierwszy batalion na przedzie,
kompania morowców BCh.
głos ziemi do boju nas wiedzie,
bojową pobudkę nam gra.
Nie chcemy cudzego zagona,
na swoim uładzić się trza,
podźwigniem na swoich ramionach
spółdzielczą ojczyznę — BCh.
Nie idziem obalać ołtarzy,
nam żaru wiecznego by trza,
my stara gromada wiciarzy,
skowronek pobudkę nam gra.
Na żywym ołtarzu ofiary
swe życie oddaje BCh.
zielone nam szumią sztandary,
głos ziemi pobudkę nam gra.
Idziemy, jak pęd przeznaczenia,
głos ziemi pobudkę nam gra,
idziemy na rozkaz sumienia,
żelazne kompanie BCh.
Działalność Zofii Solarzowej na polu oświaty sięga okresu międzywojennego. Wtedy to była współorganizatorką kilku uczelni, gdzie sama pracowała jako wykładowca. Aktywnie angażowała się w działalność na rzecz ruchu chłopskiego i właśnie z tym nurtem związała się w okresie okupacji. Wstąpiła do Batalionów Chłopskich, gdzie przez cały czas prowadziła działalność edukacyjną. Podziemne nauczanie nie było jej jedynym zajęciem. Starała się aktywnie wspierać autorów piszących utwory zagrzewające ludność do boju. Tak zrodził się utwór „Do boju o Polskę Ludową”, który był właściwie hymnem pochwalnym na cześć Batalionów Chłopskich. Nie należy zatem dopatrywać się związków między Solarzową a ruchem komunistycznym. Do tekstu utworu dopasowana została melodia „Pieśni marynarzy”. Solarzowa, mimo sporego zaangażowania w działalność podziemną, przeżyła wojnę i po zakończeniu konfliktu oddała niezliczone przysługi polskiej edukacji. Zmarła w 1988 roku.
