Drugą niemiecką maszyną, produkowaną w latach 1935-42, był PzKpfw II. Przez wszystkie lata produkcji wykonano różne jego modele, odpowiadające zmiennym warunkom panującym na frontach oraz nowym oczekiwaniom, wynikającym z wojennych doświadczeń sił pancernych Wehrmachtu. Czołg ten, dostarczany przede wszystkim przez koncerny takie jak MAN, Henschel, Wegmann i Dailmer-Benz, pod względem konstrukcyjnym odpowiadał zagranicznym standardom. Był to pojazd mobilny, wytrzymały i dobrze uzbrojony – nie tylko w karabiny maszynowe, lecz także w działa. Czołgi PzKpfw II uczestniczyły we wszystkich niemieckich ofensywach w latach 1939-42. Używano je również przed rozpoczęciem II wojny światowej, wysyłając część z nich do Hiszpanii, a także do zajmowanej przez Niemców Pragi. Największa popularność PzKpfw II przypadała na okres kampanii wrześniowej w Polsce oraz inwazji na Francję w 1940 roku. Czołgi te zasiliły również szeregi Afrika Korps, walcząc na pustyni. Zostały wycofane w 1942 roku ze względu na słabe uzbrojenie, które uniemożliwiało walkę w otwartej wojnie pancernej.
Wojska frontowe Wehrmachtu nie były jedynym miejscem wykorzystania PzKpfw II. W związku z planami inwazji na wyspy brytyjskie, 52 maszyny przebudowano i dostosowano do pływania. Ponadto, czołgi te służyły w armiach sojuszniczych państw Osi, takich jak Bułgaria, Rumunia czy Słowacja. Na ich podstawie, w roku 1942, zbudowano lekki czołg zwiadowczo-rozpoznawczy PzKpfw II Luchs, służący do zadań pomocniczych. Dodatkowo, jednostki wycofane z linii frontu używane były do zadań antypartyzanckich i szkoleniowych.
Marek Korczyk, korekta Ewa Malinowska
