Czołgi były ważnym elementem wojska Królestwa Włoskiego. Jednym z pierwszych był czołg lekki L6/40, produkowany w latach 1939-43. Kadłub czołgu był konstrukcją całkowicie nitowaną, a grubość pancerza wynosiła 6-30 mm. Kierowca siedział z przodu i po prawej stronie kadłuba, dowódca zaś, który pełnił także funkcję działonowego i celowniczego, miał swoje miejsce w wieży. Podwozie L6/40 składało się z czterech wózków, z których każdy posiadał dwa koła jezdne i dwa napinające. Do 1943 roku czołg ten był wykorzystywany w walkach Regia Esercito (Królewskich Sił Zbrojnych), a następnie został pojazdem pancernym Górskiej Dywizji SS Prinz Eugen i Wehrmachtu oraz włoskich jednostek kolaborujących z Rzeszą. Mimo, że L6/40 pod koniec wojny był już wyraźnie przestarzały, to w powojennych Włoszech służył policji aż do początku lat 50. Jego niemieckim odpowiednikiem był model PzKpfw II. Ciekawostką jest, że Włosi jako pierwsi układali na przednich pancerzach swoich czołgów worki z piaskiem, by zwiększyć ochronę przed pociskami nieprzyjaciela.
Zdjęcie za: Domena Publiczna.
