Hugh Dowding (1882-1970) – brytyjski wojskowy, dowódca Brytyjskich Sił Powietrznych (Royal Air Force – RAF) w czasie bitwy o Wielką Brytanię.
Urodził się 24 kwietnia 1882 roku w Moffat. Kształcił się m.in. w Królewskiej Akademii Wojskowej (Royal Military Academy w Woolwich). Służył w brytyjskiej armii, głównie w posiadłościach kolonialnych imperium. Przed I wojną światową udało się mu ukończyć Army Staff College, po którym rozpoczął także przeszkolenie lotnicze. Po wybuchu konfliktu krótko służył w artylerii, by następnie rozpocząć karierę w 7. Dywizjonie Myśliwskim. W krótkim czasie objął szereg stanowisk dowódczych w 9., 6. i 16. Dywizjonie Myśliwskim i wreszcie w ramach dwóch skrzydeł myśliwskich. Szybko awansował i w 1917 roku został mianowany generałem brygady. Po zakończeniu wojny Dowding dowodził 16. i 1. Grupą Lotniczą, a w 1924 roku wyjechał na Bliski Wschód, by objąć pozycję szefa sztabu w dowództwie RAF na terenie Iraku. W 1929 roku został promowany do stopnia air vice-marshalla. Przez lata zajmował się kwestiami aprowizacyjnymi i organizacyjnymi, a w lipcu 1936 roku objął dowodzenie nad siłami myśliwskimi RAF (Fighter Command). Pół roku później został awansowany do stopnia air marshalla – marszałka lotnictwa. W latach bezpośrednio poprzedzających wybuch II wojny światowej Dowding odpowiadał za rozbudowę brytyjskiego lotnictwa, jego modernizację i przestawienie na nowe maszyny. Ważnym osiągnięciem okresu rządów Dowdinga było wprowadzenie radaru do powszechnego użytku, co w późniejszym czasie pozwoliło na skuteczne wykorzystanie osiągnięć techniki w walce z Niemcami. Po rozpoczęciu działań wojennych koncentrował się głównie na oszczędzaniu brytyjskich maszyn i lotników, słusznie zakładając, iż będą potrzebne do obrony Wielkiej Brytanii. Po klęsce aliantów we Francji lotnictwo brytyjskie uczestniczyło w osłanianiu operacji ewakuacji spod Dunkierki. Następnie, po reorganizacji, Dowding był odpowiedzialny za obronę wyspy w czasie bitwy o Wielką Brytanię. W tym okresie marszałek kwalifikował się już do przejścia na emeryturę, ale ze względu na dotychczasowe sukcesy i bogate doświadczenie został poproszony o dowodzenie w czasie kluczowej dla losów wojny batalii powietrznej. Misja Dowdinga zakończyła się w listopadzie 1940 roku. Jego miejsce zajął marsz. Sholto Douglas. Odsunięty na boczny tor poprzedni dowódca pełnił jeszcze funkcję szefa brytyjskiej misji wojskowej w Stanach Zjednoczonych, gdzie kierował zespołami pracującymi nad nowymi maszynami. W 1942 roku odszedł na zasłużoną emeryturę, podczas której spisał swoje wspomnienia. Zmarł 15 lutego 1970 roku.
