Aritomo Goto (1888-1942) – japoński wojskowy, admirał cesarskiej marynarki wojennej.
Urodził się 23 stycznia 1888 roku. W latach 1907-1910 uczęszczał do japońskiej Akademii Marynarki Wojennej, kończąc szkołę z bardzo dobrym wynikiem. Następnie rozpoczął służbę na japońskich okrętach. Służył m.in. na krążowniku „Kasagi”. W późniejszym czasie dokształcał się w zakresie artylerii i techniki torpedowej. W 1917 roku ukończył m.in. kursy w wyższych szkołach wojskowych. W czasie I wojny światowej nie uczestniczył walkach, służył jednak na pancerniku „Kongo” i niszczycielu „Tanikaze”. W latach dwudziestych często zmieniano mu przydziały jednostek. Służył na niszczycielach „Tsuta”, „Urakaze”, „Nokaze”, „Uzuki” czy „Nadakaze”, a od 1928 roku przydzielano mu samodzielne dowództwo nad niszczycielami „Uranami” i „Matsukaze”. Krótko dowodził też 27., 5. i 10. Dywizjonem Niszczycieli, a następnie obejmował dowództwo nad krążownikiem „Naka”, krążownikiem „Atago” i krążownikiem „Chokai”. W 1938 roku został mianowany dowódcą pancernika „Mutsu”, a rok później pancernika „Yamashiro”. W listopadzie 1939 roku otrzymał nominację do stopnia kontradmirała. Awans wiązał się również z objęciem dowództwa nad 2. Dywizjonem Krążowników i kolejno we wrześniu 1941 roku 6. Dywizjonem Krążowników z „Aoba” jako okrętem flagowym. Nominacja ta była najważniejsza w życiu Goto, jako że oddano mu do dyspozycji silny zespół, z którym uczestniczył w licznych bitwach w czasie kampanii na Pacyfiku. Goto oceniano jako zdolnego dowódcę, dobrego organizatora i niezłego taktyka. Jego osiągnięcia podkreślają dobrą opinię, jaką cieszył się wśród przełożonych i współpracowników.
W grudniu 1941 roku Japończycy zaatakowali amerykańską bazę morską w Pearl Harbor, rozpoczynając tym samym długą i krwawą kampanię rozgrywaną głównie na Oceanie Spokojnym. Krótko po ataku siły kontradm. Goto brały udział w zakończonym sukcesem desancie na wyspie Guam, gdzie 10 grudnia 1941 roku lądowało blisko 5000 żołnierzy. 23 grudnia 6. Dywizjon Krążowników uczestniczył w atakach na atol Wake, głównie ostrzeliwując instalacje nieprzyjaciela. W kolejnych tygodniach siły kontradm. Goto uczestniczyły w szeregu operacji w ramach Czwartej Floty wiceadm. Inouye. 6. Dywizjon Krążowników spełnił rolę wsparcia i osłony zgrupowania m.in. podczas ataków na Wyspy Salomona. W maju grupa Goto osłaniała operację desantu w Port Moresby. Większe zaangażowanie zespołu wiązało się z rozpoczęciem walk w rejonie Guadalcanal. Najpierw w sierpniu 1942 roku 6. Dywizjon Krążowników przyczynił się do zwycięstwa floty japońskiej w bitwie koło Wyspy Savo, a w kolejnych tygodniach pełnił rolę osłony operacji desantowych na Guadalcanal i czynnie uczestniczył w walkach. W nocy z 11 na 12 października grupa kontradm. Goto miała ostrzelać lotnisko Henderson zlokalizowane na wyspie Guadalcanal. W trakcie operacji siły japońskie zostały zaskoczone przez Amerykanów dowodzonych przez kontradm. Scotta. W wyniku walk 6. Dywizjon Krążowników został silnie przetrzebiony. Ostrzeliwany krążownik „Aoba” został mocno uszkodzony, a sam Goto śmiertelnie raniony odłamkiem. Dowództwo po zmarłym kontradmirale przejął komandor Kijima, który wprawdzie zdołał uratować większą część zespołu, ale został surowo oceniony za błędy popełnione w czasie starcia. Wydaje się jednak, iż główną winą za niepowodzenie należy obarczyć Goto, który „dał się podejść” Amerykanom i nie był przygotowany do odparcia ataku.
