Wódz Trzeciej Rzeszy chciał mieć silne i skuteczne wojsko, więc postanowił wyposażyć je w czołg ciężki, zdolny do przełamania każdej linii wroga. W 1941 roku Urząd Uzbrojenia Armii (Heereswaffenamt) podjął więc decyzję o nowych założeniach taktycznych związanych z prototypowym czołgiem ciężkim VK 3601. Zbudowano dwie eksperymentalne konstrukcje: pierwszą VK 4501 (P) stworzył Ferdynand Porsche, a drugą VK 4501 (H) zakłady Henschla. W dniu 20 kwietnia 1942 roku w trakcie pokazu manewrów bojowych w Wilczym Szańcu przedstawiono Führerowi dwa przedseryjne czołgi. Co ciekawe, Porsche zastosował w swojej maszynie hybrydowy układ napędowy, który choć innowacyjny, okazał się zawodny. Podczas prezentacji pojazd Porschego zepsuł się i do produkcji seryjnej wybrano wówczas projekt Henschla. Pierwsze egzemplarze czołgów powstały w sierpniu tego samego roku pod nazwą PzKpfw VI (Sd.Kfz.181) „Tiger I” Ausf. H1, a po wprowadzeniu do uzbrojenia w 1944 roku ulepszonego i innowacyjnego modelu PzKpfw VI (Sd.Kfz.182) „Tiger II” Ausf. B, oznaczenie zmieniono na „Tiger” Ausf. E. Mimo że Tiger I nie był produkowany na masową skalę jak jego „przeciwnicy” – M4 Sherman i T-34, to ze względu na swą nowoczesność oraz osiągi jest uznawany przez wielu ekspertów i miłośników historii broni pancernej za najlepszy czołg z okresu II wojny światowej.
Dane techniczne:
– słynna armata – kaliber 88 mm KwK 36L/56 oraz lufa – długość 4928 mm
– wieża Wegmanna – spawana z utwardzonych powierzchniowo płyt stalowych
– grubość przodu wieży -100 mm, bok i tył – 80 mm, górna część – 25 mm
– zapas amunicji – 92 sztuki
– dodatkowe uzbrojenie: karabiny maszynowe kaliber 7,92 mm – MG34 oraz MG34 (znajdujący się w jarzmie oraz zamontowany w przedniej części kadłuba). Karabiny obsługiwali strzelec oraz radiotelegrafista.
Fotografia: PzKpfw VI Tiger na froncie wschodnim (NAC).
Szymon Cieślik, korekta Ewa Malinowska
