Grumman F6F Hellcat zasłynął z tego, iż pozbawił panowania nad Pacyfikiem swojego „rywala”, Mitsubishi Zero. Potwierdzają to zwłaszcza statystyki – Hellcaty zestrzeliły 5156 japońskich samolotów, przy stratach własnych wynoszących jedynie 270 maszyn. Grumman F6F był projektowany od 1941 roku jak następca Grummana F4F Wildcata. Był też, w pewnym sensie, jego „potomkiem”. Stanowił bowiem znacznie szybszą i bardziej aerodynamiczną wersję swojego poprzednika. Służbę rozpoczął w 1943 roku i szybko dowiódł swojej wartości. Sprawdził się zwłaszcza w czasie bitwy na Morzu Filipińskim (19-20 czerwca 1944 roku), kiedy to Hellcaty zdziesiątkowały startujące z lotniskowców japońskie samoloty. Ponadto, zastosowanie w Grummanach F6F dodatkowych zbiorników z paliwem znacznie zwiększyło ich zasięg, co było kluczowe w walkach nad rozległymi wodami Pacyfiku. Podobnie jak jego poprzednik, Grumman F4F Wildcat, także Hellcat trafił na wyposażenie sił brytyjskich, gdzie znany był jako Ganner Mk I.
Dane techniczne:
Typ: jednomiejscowy, jednopłatowy myśliwiec pokładowy
Napęd: silnik gwiazdowy, 18-cylindrowy P&W R2800-10W o mocy 1492 kW (2000 KM)
Wymiary: rozpiętość – 13,05 m, długość – 10,23 m, wysokość – 3,99 m, powierzchnia nośna – 31,03m2
Masa: własna – 4190 kg i startowa – 6991 kg
Osiągi: prędkość maks. – 612 km/h, czas wznoszenia – 908 m/min, zasięg – 1529 km (lub 2559 km przy zewnętrznych zbiornikach), pułap prakt. – 11 370 m
Uzbrojenie: 6 km Browning kaliber 12,7 mm.
Fotografia za: Wikipedia, domena publiczna.
Marek Korczyk, korekta Ewa Malinowska
