Rozkwitały pąki białych róż,
rozszumiały złote łany zbóż.
Idą chłopcy na zwycięski bój,
na bój, na krwawy bój.
Za stolicę i powstańczą krew
będzie walczył każdy z nas jak lew.
Za płonące nasze miasto już,
któż nie odda życia tu?
To dla Ciebie, Warszawo, kochana,
to dla Ciebie śpiewamy dziś tę pieśń.
Bohaterów krwią jesteś zbryzgana,
Warszawo, kochana.
To dla Ciebie idziemy na boje,
by niewoli kajdany Twej znieść.
Weź w ofierze, Warszawo, me życie,
cześć Ci, Warszawo, cześć.
Za stolicę będę wroga bił,
módl się matko, to mi doda sił.
Nie ma broni, żeby wroga bić,
serce krwawi, po cóż żyć?
Ty, Warszawo, konasz w strugach krwi,
kres Twój nadszedł i powstania dni.
Żegnam Cię, Warszawo, droga ma,
boś padła tak samo jak ja.
Niech Cię jeszcze Warszawo zobaczę.
Zanim skonam niech spojrzę przez chwilę.
Nad twoimi ranami zapłaczę
nim skonam w mogile.
To dla Ciebie oddałem swe życie,
by niewoli kajdany twej znieść.
Tyś mi była najbliższą na świecie,
cześć Ci, Warszawo, cześć.
Zespół, jak głosi krótka notka zamieszczona na jego oficjalnej stronie internetowej, legendarny, powstał w 1968 roku. Od tamtej pory nagrał szereg płyt, z których trzy pokryły się złotem. Odbył również szereg tras koncertowych. Utwór „Pożegnanie Warszawy” znalazł się na krążku poświęconym walkom Polaków na rozmaitych frontach. Album nosił tytuł „Szli Polacy na bój”. Tekst i część warstwy muzycznej powstały w inspiracji tradycyjną pieśnią „Rozkwitały pąki białych róż”. Utwór utrzymany jest w konwencji ballady o ukochanym mieście. Akompaniament akordeonu wprowadza słuchaczy w historyczny nastrój, przenosząc ich w czasie do lat czterdziestych ubiegłego wieku – okresu dewastacji stolicy przez hitlerowskiego okupanta, ale i niezwykłego męstwa mieszkańców miasta. Tekst pieśni wyrasta z tradycji powstańczej, która w silny sposób została zakorzeniona w twórczości poświęconej Warszawie okresu II wojny światowej.
