Z Mazowsza nadbiegła wieść:
nad miastem zorza!
Ramieniem ją oplatam i do spragnionych podnoszę ust,
jak dłoń najpiękniejszej kobiety.
Przyjmuję ją – pieśń niezwalczonych –
i po obozie obnoszę
w szepcie wtajemniczonych:
dziś – wieczorem – hasło – blok cztery.
Chodź ze mną i spójrz:
widzisz te twarde zacięte numery?
Ujrzałeś wtenczas ciemność wmurowaną w drewniane ściany
i usłyszałeś jak ona śpiewa:
„nie będzie Niemiec pluł nam w twarz…”
Ta na wargach zakrzepła modlitwa
jak krople krwi.
A ty – sztubedinście –
chciałeś studzić serca
rozpalone zorzą?
Wiersz „O powstaniu” to przykład utworu powstańczego napisanego przez kogoś, kto reagował na doniesienia z Warszawy. Jan Maria Gisges urodził się w 1914 roku. Ukończył filologię polską, a jego pasją było pisanie wierszy. Utwory tworzone w sposób zręczny, co widać na przykładzie powyższym. W 1943 roku, w okresie niemieckiej okupacji, został aresztowany i odesłany do obozu koncentracyjnego. Trafił do owianego złą sławą Auschwitz-Birkenau, skąd niewielu wracało żywych. Właśnie tam Jan Maria Gisges kontynuował karierę pisarską, a potwierdzeniem tej informacji jest chociażby utwór „O powstaniu” napisany w sierpniu 1944 roku w odpowiedzi na doniesienia napływające do więźniów z Mazowsza i stolicy, gdzie 1 sierpnia rozpoczęło się Powstanie Warszawskie. Po zakończeniu działań wojennych Gisges kontynuował karierę pisarską. Był członkiem Związku Literatów Polskich. Zmarł w 1983 roku, w miejscu, w którym zapisano najpiękniejsze karty polskiej historii – w Warszawie.
