Wir fühlen in Horsten und Höhen
Des Adlers verwegenes Glück!
Wir steigen zum Tor
Der Sonne empor,
Wir lassen die Erde zurück.
Kamerad! Kamerad!
Alle Mädels müssen warten!
Kamerad! Kamerad!
Der Befehl ist da, wir starten!
Kamerad! Kamerad!
Die Losung ist bekannt:
Ran an den Feind!
Ran an den Feind!
Bomben auf Engelland!
Ran an den Feind!
Hört ihr’s in den Ohren klingen:
Ran an den Feind!
Bomben! Bomben!
Bomben auf Engelland!)
Wir stellen den britischen Löwen
Zum letzten entscheidenden Schlag.
Wir halten Gericht.
Ein Weltreich zerbricht.
Das wird unser stolzester Tag!
Kamerad! Kamerad! Alle Mädels
Wir fliegen zur Weichsel und Warthe
Wir fliegen ins polnische Land
Wir trafen es schwer
Das feindliche Heer
Mit Blitzen und Bomben und Brand
Kamerad! Kamerad! Alle Mädels
So wurde die jüngste der Waffen
Im Feuer getauft und geweiht.
Vom Rhein bis zum Meer,
Das fliegende Heer,
So steh’n wir zum Einsatz bereit.
Kolejny z tradycyjnych niemieckich utworów wojennych. Piosenka powstała w 1939 roku przy okazji niemieckiej agresji na Polskę. Początkowo refren śpiewano słowami „Bomben auf Polenland”, jednakże zmieniająca się sytuacja militarna sprawiła, iż tekst przerobiono i dostosowano do kolejnych kampanii. Stąd też w literaturze często funkcjonuje nazwa pieśni „Bomben auf Engelland”, co z kolei wyraża historyczne następstwa niemieckich kampanii. W lipcu 1940 roku Luftwaffe rozpoczęła powietrzną bitwę o Wielką Brytanię, a utwór Stöpplera był powszechnie wykonywany i puszczany w niemieckich radiostacjach. Pieśń ma charakter marszowy, słowa zagrzewają do boju i wyrażają przekonanie o sile niemieckiego oręża różnych typów.
