Pietro Badoglio (1871-1956) – włoski polityk, premier rządu, który zastąpił faszystowski gabinet Benito Mussoliniego, nosił tytuł księcia Addis Abeby.
Urodził się 28 września 1871 roku w Grazzano Monferrato w regionie Piemont. Obecnie miejscowość ta nosi nazwę Grazzano Badoglio, a jej mieszkańcy nazwali ją tak ze względu na wybitne zasługi Pietro Badoglio dla Włochów. W młodości postanowił związać swe życie z armią, dlatego rozpoczął naukę na Akademii Wojskowej w Turynie. W 1982 roku wstąpił do włoskiej armii, biorąc udział w kampaniach etiopskiej i libijskiej oraz I wojnie światowej. W czasie światowego konfliktu w latach 1914-18 został mianowany generałem w 1916 roku. Po druzgocącej klęsce armii włoskiej pod Caporetto był jednym z dowódców zaangażowanych w ustabilizowanie sytuacji. Po zakończeniu działań zbrojnych zajął się karierą polityczną. W 1919 roku został senatorem. Po przewrocie Benito Mussoliniego w 1922 roku zareagował sprzeciwem. W związku z tym nowa głowa państwa postanowiła pozbyć się kłopotliwego polityka, wysyłając go do Brazylii w charakterze ambasadora. Badoglio szybko jednak powrócił do Włoch, rozpoczynając pracę w Sztabie Generalnym. W latach 1929-33 był generalnym gubernatorem Libii. Gdy Włosi napadli w 1935 roku na Abisynię, Badoglio został głównodowodzącym wojsk prowadzących inwazję, zastępując na tym stanowisku generała De Bono. Szybko udało mu się opanować sytuację i już w maju 1936 roku udało mu się zająć stolicę i zarazem główne miasto Etiopii Addis Abebę. Kampania zakończyła się sukcesem, a król Wiktor Emanuel III w dowód uznania zasług Badoglio na polu walki mianował go generalnym gubernatorem i wicekrólem Etiopii. Dodatkowo włoski marszałek (stopień ten uzyskał Badoglio po zakończeniu I wojny światowej) został księciem Addis Abeby. Badoglio przeciwny był nadmiernemu zbliżeniu Włochów z Niemcami, chłodno wypowiadał się o podpisaniu Paktu Stalowego. Pełniąc w 1940 roku funkcję szefa Sztabu Generalnego, sprzeciwiał się również aktywnemu zaangażowaniu armii włoskiej w II wojnę światowę po stronie hitlerowskiej III Rzeszy. W grudniu tego samego roku, po szeregu kompromitujących porażek armii włoskiej na froncie bałkańskim, postanowił złożyć rezygnację z pełnionego stanowiska. 10 lipca 1943 roku alianci rozpoczęli kampanię włoską, lądując na Sycylii. Stamtąd ich ofensywa ruszyła wzdłuż buta Półwyspu Apenińskiego. Dlatego też 24 lipca 1943 roku zebrała się Wielka Rada Faszystowska, której celem było ustalenie dalszych kroków odnośnie inwazji sił sprzymierzonych. 25 lipca obradujący podjęli decyzję o zdymisjonowaniu Benito Mussoliniego. Król Wiktor Emanuel III nakazał aresztowanie duce. Na miejsce Mussoliniego obrano Pietro Badoglio, który od 25 lipca objął obowiązki premiera Włoch. Szybko nawiązał kontakt z przywódcami państw alianckich, decydując się na podpisanie kapitulacji Włoch i przystąpienie do walki przeciwko wojskom niemieckim. 3 września Włochy zakończyły wojnę po stronie Państw Osi. Mimo to Badoglio niedługo sprawował obowiązki premiera. Jego gabinet szybko upadł w wyniku szeregu niepowodzeń, jakimi były zajęcie Rzymu przez Niemców oraz uwolnienie Benito Mussoliniego przez niemieckich komandosów pod wodzą Otto Skorzenego. W 1944 roku Badoglio zastąpił Ivanoe Bonomi (zmiana na tym stanowisku nastąpiła już po wyzwoleniu Rzymu przez wojska alianckie). Pietro Badoglio zmarł 1 listopada 1956 roku w Grazzano Monferrato.
